Województwo łódzkie jest jednym z 16 województw wchodzących w skład Rzeczypospolitej Polskiej. Jego cechą charakterystyczną jest centralne położenie w stosunku do terytorium całego państwa. Od północy województwo łódzkie graniczy z województwem kujawsko-pomorskim, od zachodu z wielkopolskim, od południa z województwami: opolskim, śląskim i świętokrzyskim, a od zachodu z województwem mazowieckim. Ze względu na swoją korzystną lokalizację, województwo łódzkie stanowi jeden z najważniejszych regionów transportowych i komunikacyjnych w Polsce. Jako przykład wystarczy podać łódzkie miasto Kutno, stanowiące jeden z największych węzłów kolejowych w kraju.
Województwo łódzkie zajmuje powierzchnię 18,2 tysięcy km2, a liczba jego ludności wynosi niecałe 2,5 miliona. Stolicą województwa łódzkiego i zarazem jego największym miastem jest położone w jego środkowej części miasto Łódź. Wśród mieszkańców łódzkiego przeważają osoby w wieku produkcyjnym. Większość mieszka i pracuje w miastach.
Administracyjnie, województwo łódzkie dzieli się na 24 powiaty, w tym 3 powiaty grodzkie (miasta na prawach powiatu) oraz 177 gmin. W województwie łódzkim znajdują się 44 miasta, w tym 3 miasta na prawach powiatów. Największymi z nich są: Łódź, zamieszkała przez ponad 700 tysięcy osób, Piotrków Trybunalski, którego populacja wynosi 71 tysięcy osób oraz Pabianice z liczbą mieszkańców wynoszącą 66 tysięcy. Pozostałymi najważniejszymi ośrodkami miejskimi województwa są: Tomaszów Mazowiecki (ok. 63 tys. mieszkańców), Bełchatów (ok. 58 tys. mieszkańców), Zgierz (ok. 56 tys. mieszkańców), Skierniewice (ok. 47,5 tys. mieszkańców) i Radomsko (ok. 46 tys. mieszkańców).
Województwo łódzkie na tle innych województw Polski charakteryzuje się średnią stopą bezrobocia, kształtującą się na poziomie 6,4% (marzec 2018). W strukturze bezrobotnych przeważają mężczyźni oraz osoby, które zakończyły kształcenie na szkole podstawowej lub gimnazjum.
Województwo łódzkie jest jednym z 16 województw wchodzących w skład Rzeczypospolitej Polskiej. Jego cechą charakterystyczną jest centralne położenie w stosunku do terytorium całego państwa. Od północy województwo łódzkie graniczy z województwem kujawsko-pomorskim, od zachodu z wielkopolskim, od południa z województwami: opolskim, śląskim i świętokrzyskim, a od zachodu z województwem mazowieckim. Ze względu na swoją korzystną lokalizację, województwo łódzkie stanowi jeden z najważniejszych regionów transportowych i komunikacyjnych w Polsce. Jako przykład wystarczy podać łódzkie miasto Kutno, stanowiące jeden z największych węzłów kolejowych w kraju.
Województwo łódzkie zajmuje powierzchnię 18,2 tysięcy km2, a liczba jego ludności wynosi niecałe 2,5 miliona. Stolicą województwa łódzkiego i zarazem jego największym miastem jest położone w jego środkowej części miasto Łódź. Wśród mieszkańców łódzkiego przeważają osoby w wieku produkcyjnym. Większość mieszka i pracuje w miastach.
Administracyjnie, województwo łódzkie dzieli się na 24 powiaty, w tym 3 powiaty grodzkie (miasta na prawach powiatu) oraz 177 gmin. W województwie łódzkim znajdują się 44 miasta, w tym 3 miasta na prawach powiatów. Największymi z nich są: Łódź, zamieszkała przez ponad 700 tysięcy osób, Piotrków Trybunalski, którego populacja wynosi 71 tysięcy osób oraz Pabianice z liczbą mieszkańców wynoszącą 66 tysięcy. Pozostałymi najważniejszymi ośrodkami miejskimi województwa są: Tomaszów Mazowiecki (ok. 63 tys. mieszkańców), Bełchatów (ok. 58 tys. mieszkańców), Zgierz (ok. 56 tys. mieszkańców), Skierniewice (ok. 47,5 tys. mieszkańców) i Radomsko (ok. 46 tys. mieszkańców).
Województwo łódzkie na tle innych województw Polski charakteryzuje się średnią stopą bezrobocia, kształtującą się na poziomie 6,4% (marzec 2018). W strukturze bezrobotnych przeważają mężczyźni oraz osoby, które zakończyły kształcenie na szkole podstawowej lub gimnazjum.